روش های ارتباطی موریانه ها

موریانه ها می ‌توانند محل منابع غذایی و سرپناه، همچنین خطرات را به راحتی تشخیص دهند. شاید فکر کنید موریانه ها این قدرت تشخیص دقیق را مرهون حس بینایی پیشرفته خود هستند، اما چنین نیست. به عبارت دیگر حواس این حشرات مانند حواس انسان ها عمل نمی‌ کند؛ به خصوص وقتی که صحبت از بینایی آن‌ ها باشد. ممکن است از خود بپرسید اصلاً آیا موریانه ‌ها چشم دارند؟ در ادامه مطالب جالبی درباره بینایی موریانه ها آورده شده ‌است.

آیا موریانه ها قادر به دیدن محیط پیرامون هستند؟

اکثر موریانه ‌ها دید بسیار ضعیفی دارند. قدرت بینایی این حشرات بسته به نقشی که در کلونی به عهده دارند متغیر است. پادشاه و ملکه موریانه ها، تنها اعضای کلونی موریانه هستند که دارای قدرت بینایی کاملاً کاربردی می باشند. شروع چرخه کلونی های جدید، به قدرت دید این موریانه‌ ها بستگی دارد. زیرا پادشاه و ملکه ها هستند که با جدا شدن از کلونی اولیه و پرواز دسته جمعی، کلونی های جدید را تاسیس می کنند.

موریانه ‌های مولد ثانویه نیز دارای قدرت بینایی هستند. گفته می شود که این گروه از موریانه ها فقط بعد از رسیدن به بلوغ، قدرت بینایی کامل بدست می آورند. در طی دوره بلوغ، اندازه اندام های تولیدمثلی دو برابر شده و بدن آن ها رنگ سیاه به خود می‌گیرد. به علاوه، اندام‌ های داخلی، بال‌ ها و بینایی نیز توسعه می یابد.

از طرف دیگر، موریانه ‌های کارگر هرگز دارای چشم یا بال نمی شوند. قدرت بینایی این موریانه ها تنها در این حد است که بتوانند نور را از تاریکی تشخیص دهند اما تشخیص شکل یا رنگ موارد موجود در محیط اطراف برای این گروه از موریانه ها مقدور نیست. موریانه های کارگر به عنوان توسعه دهندگان اصلی کلونی، به جای استفاده از حس بینایی، از شاخک ها و حس بویایی برای یافتن غذا و مسیر لانه استفاده می کنند.

موریانه ها چگونه محیط اطراف را درک می کنند؟

سوالی که اکنون پیش می آید این است که اگر همه موریانه ‌ها قدرت بینایی ندارند، پس چگونه جهان اطراف را درک می‌ کنند؟ پاسخ این است که حتی موریانه‌ های سلطنتی و مولد با وجود برخورداری از قدرت بینایی، برای درک محیط پیرامون به سایر حواس خود متکی هستند. محققان بر این باورند که تمام انواع حشرات، محیط را از طریق مولکول ‌های کوچکی که در بر دارنده اطلاعات مربوط به لانه، جفتگیری، منابع غذایی و شکارچیان هستند، درک می‌ کنند. این مولکول‌ها که به عنوان فرومون ها شناخته می‌ شوند، پیام های حسی را از محیط، به اعصاب حسی حشرات انتقال می دهند. موریانه‌ ها این مولکول ‌ها را از طریق حسگرهایی که در دو شاخک بر روی سرشان وجود دارد، دریافت می کنند.

قدرت بینایی در موریانه ها

شاخک موریانه ها حاوی گیرنده ‌های رطوبت سنج هستند که به موریانه ها در یافتن منابع رطوبت و چوب های پوسیده موجود در اطراف کمک می‌ کند.

حتی پای موریانه ها هم می‌تواند به عنوان ابزار حسی و ارتباطی عمل کند. این اندام ها، دارای سیتا یا موهای ریزی هستند که به شدت به ارتعاشات حساس می باشد. موریانه ‌ها می‌توانند از طریق این ارتعاشات، اندازه و میزان مفید بودن یک منبع غذایی را تعیین کنند. به عنوان مثال موریانه ‌های چوب مرطوب می‌توانند از طریق این ارتعاشات، چوب مرطوب را از چوب خشک تشخیص دهند. در همین ترتیب موریانه ‌های چوب خشک نیز چوب های تر را از چوب مبلمان، کف و چهارچوب ها تشخیص می دهد.

موریانه ها از ارتعاشات برای برقراری ارتباط با سایر اعضای کلونی نیز استفاده می‌کنند. برای مثال، این حشرات به وسیله کوبش ضربات محکم به دیوارهای تونل یا لانه، به سایر موریانه ‌ها هشدار می دهند. دریافت و پردازش اطلاعات لرزشی، در قسمت ساق پای آن ها انجام می شود.

موریانه ها چطور از طریق فرومون ها با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند؟

در واقع نقش اصلی برقراری ارتباط میان موریانه ها به عهده پیام های شیمیایی می باشد.

موریانه ها برای برقراری ارتباط با یکدیگر، از پیام های شیمیایی به نام فرومون، بهره می برند. هر گروه از اعضای موریانه های عضو یک کلونی، نوع خاصی از فرومون های مختص این گروه را منتشر می‌ کنند. شناسایی این پیام ها در بقا و رشد کلونی، نقش حیاتی ایفا می‌کند.

علامت‌گذاری جایگاه منابع غذایی به کمک فرومون ها

موریانه ها از چوب و تمام مشتقات آن که شامل مقوا، کتاب و کاغذ است، تغذیه می‌ کنند. به منظور یافتن منابع چوب، گروه کارگران کلونی به طور مداوم و بر حسب تصادف، مسیرهای مختلف را مورد کاوش قرار می دهند. وقتی که کارگران یک منبع غذایی را می یابند، نوع خاصی فرومون را از غده های موجود در بدن خود ترشح کرده و به این شکل محل منبع غذایی را علامت‌گذاری می کنند. موریانه های کارگر همچنان که به کلونی برمی گردند، این رایحه خاص را در مسیر خود بر جای می گذارند تا سایر موریانه های کلونی بتوانند با تعقیب آن، خود را به محل منبع غذایی برسانند.

به اشتراک گذاشتن غذا از طریق دریافت پیام های شیمیایی

واژه " تروفالاکسی " اصطلاحی است که برای فرآیند اشتراک گذاری غذا در تمامی انواع کلونی ها مورد استفاده قرار می‌ گیرد. این کار از طریق خارج کردن مواد غذایی از معده و انتقال آن به صورت دهان به دهان یا از طریق مقعد به دهان سایر اعضای کلونی انجام می شود. به اشتراک گذاری غذا در نتیجه درخواست ملکه از تمامی اعضای کلونی صورت می گیرد. این درخواست نیز از طریق پیام‌ های شیمیایی، به آن ها انتقال داده می شود.

فرمانروایی ملکه بر کلونی موریانه از طریق فرومون ها

فرومون راه ارتباط موریانه ها با یکدیگر

از آنجا که هر طبقه از موریانه دارای فرومون های متمایز هستند، فرومون ها به ملکه کمک می کند تعداد اعضای موجود در هر گروه را تخمین بزند و در صورت نیاز، تعداد بیشتری از موریانه های آن گروه را تأمین کند. به عنوان مثال اگر مورچه‌ ها به کلونی حمله کنند و تعداد زیادی از سربازان را بکشند، فرومون های ترشح شده از این گروه نیز کاهش می یابد، درنتیجه ملکه برای پر کردن جای خالی سربازهای کشته شده، تعداد بیشتری موریانه سرباز تولید خواهد کرد.

اعلام خطر موریانه ها

فرومون ها در ابعاد مختلفی از زندگی موریانه ها نقش و اهمیت دارند، اما هیچ کدام مهم‌تر از حفاظت از کلونی در برابر شکارچیان نیست. اگر یک حیوان، حشره یا دیگر دشمنان طبیعی موریانه ‌ها در تلاش برای حمله به کلونی باشد، موریانه ‌های نزدیک ‌تر به عامل تهدید کننده، سر های خود را به دیواره‌ای لانه خود می ‌کوبند و نوعی ارتعاش ایجاد می ‌کنند. این ارتعاش با ترشح یک فرومون هشدار دهنده همراه می شود که هر دو برای هشدار دادن به سایر موریانه‌ها در مورد تهدید بکار می‌روند. در نتیجه اعلام خطر، موریانه های سرباز برای حفاظت از کلونی در برابر تهدید ایجاد شده، به سوی مهاجمان هجوم می‌ برند.

برای مقابله با حشراتی دارای سیستم های ارتباطی تا این حد پیشرفته، شما هم باید خود را به سلاح های حرفه ای و قدرتمند نظیر سم بسیار قوی کشنده انواع گونه های موریانه مجهز کنید و از آسیب و خسارات سنگینی که موریانه ها بر جای می گذارند در امان بمانید.

 

 

خرید سم موریانه کش ترمیدور

نحوه خرید سم موریانه را در این صفحه میتوانید مطالعه کنید